Ruhm
Duits
Uitspraak
- IPA: /ʀuːm/
Woordafbreking
- Ruhm
Zelfstandig naamwoord
Ruhm m
- faam
- «Er fühlte sich unglücklich und all sein Ruhm und all seine Macht waren ihm nichts mehr wert.»
- Hij voelde zich ongelukkig en al zijn faam en macht was hem niet meer waard.
- «Er fühlte sich unglücklich und all sein Ruhm und all seine Macht waren ihm nichts mehr wert.»
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Ruhm | - |
| genitief | des Ruhm(e)s | - |
| datief | dem Ruhm(e) | - |
| accusatief | den Ruhm | - |
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.