aanstoten

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  aanstoten    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈanstotə(n) / (3 lettergrepen)
Woordafbreking
  • aan·sto·ten
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
aanstoten
stiet aan
stootte aan
aangestoten
klasse 7

zwak -t
gemengd

 volledig

Werkwoord

aanstoten [1]

  1. overgankelijk stoten tegen
    ▸ Ze bleven maar giechelen en elkaar aanstoten.[2]
    ▸ Ze wist nauwelijks welk station het was, maar sprong overeind en rende weg, rende het perron op en de trap af, een drukke straat op en daardoorheen, langs het ene en het andere huizenblok, voorbijgangers ontwijkend en aanstotend.[3]
  2. overgankelijk klinken
Afgeleide begrippen

Zelfstandig naamwoord

de aanstoten mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord aanstoot
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord aanstoten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.[4]

Verwijzingen

  1. ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. ↑
    Victoria Holt
    “Gevangene van de Pasja” (1989), Saga, ISBN 9788726484915
  3. ↑
    Jesse Ball
    “Het duikersspel” (2020), Em. Querido's Uitgeverij , ISBN 9789021417974
  4. ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.