beledigen

Uitspraak

• Geluid:  beledigen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·le·di·gen

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘krenken’ voor het eerst aangetroffen in 1588 ^[1]
• met het voorvoegsel be- ^[2]

Werkwoord

beledigen

1. overgankelijk (nare) opmerkingen maken tegen of over een persoon die dat niet leuk vindt

   • Hij had zijn buurman beledigd, dus die ging boos naar huis. 
   • Iemand die snel op zijn teentjes getrapt is, voelt zich snel beledigd. 

   ▸ Wij zitten nog volop in een rouwproces, weet je wel? Als jij nu naar je werk gaat, dan beledig jij onze kinderen, mij, en bovenal jezelf.^[3]

   ▸ ‘De enige die hier van beledigen een sport heeft gemaakt ben jij, Jeroen.’^[3]

Gangbaarheid

• Het woord beledigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beledigen" herkend door:

Verwijzingen