blamage

Nederlands

Uitspraak

Geluid: blamage (hulp, bestand)

Woordafbreking

bla·ma·ge

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘afgang’ voor het eerst aangetroffen in 1929 ^[1]
Naamwoord van handeling van blameren met het achtervoegsel -age ^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	blamage	blamages
verkleinwoord	blamagetje	blamagetjes

Zelfstandig naamwoord

de blamage v

een afgang veroorzaakt door eigen falen
- De actie werd een complete blamage.

Vertalingen

1. een afgang veroorzaakt door eigen falen

Duits: Blamage ^(de) v
Engels: disgrace ^(en)

Frans: honte ^(fr) v, déshonneur ^(fr) m
Spaans: vergüenza ^(es) v, deshonra ^(es) v

Gangbaarheid

Het woord blamage staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blamage" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
89 %	van de Vlamingen.^[3]

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.