blameren
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: blameren (hulp, bestand)
Woordafbreking
- bla·me·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘berispen’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
- Van het Engelse blame of het Franse blâmer, van het Latijnse 'blastemare' met het achtervoegsel -eren
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| blameren |
blameerde |
geblameerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
blameren
- overgankelijk te schande maken, onteren
- wederkerend in kwaden naam brengen
- Hij heeft zich daarmee danig geblameerd.
Verwante begrippen
Vertalingen
1. onteren
2. in kwaden naam brengen
|
Gangbaarheid
- Het woord blameren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blameren" herkend door:
| 78 % | van de Nederlanders; |
| 86 % | van de Vlamingen.[2] |
Verwijzingen
- ↑ "blameren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.