dissonant

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  dissonant    (hulp, bestand)
  • IPA: /dɪso'nant/
Woordafbreking
  • dis·so·nant
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘wanklank’ voor het eerst aangetroffen in 1650 [1]
  • afgeleid van sonant met het voorvoegsel dis- [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord dissonant dissonanten
verkleinwoord dissonantje dissonantjes

Zelfstandig naamwoord

de dissonant m

  1. (muziek) een verzameling van niet-harmonierende klanken
    • De muziek was bij momenten pijnlijk dissonant en loeihard. 
  2. een valse noot
    • Het voorval bracht een dissonant in de algemene feestvreugde. 
Synoniemen
Vertalingen
stellendvergrotendovertreffend
onverbogen dissonantdissonanterdissonantst
verbogen dissonantedissonanteredissonantste
partitief dissonantsdissonanters-

Bijvoeglijk naamwoord

dissonant

  1. wanluidend.
    • Dit laatste lied was meldenswaardig door zijn perfecte harmonie tussen de dissonante melodieën en het subtiel aanzwellende achtergrondkoor. 
Afgeleide begrippen

Gangbaarheid

  • Het woord dissonant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
91 %van de Nederlanders;
90 %van de Vlamingen.[3]

Meer informatie

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.