epitheton

Uitspraak

• Geluid:  epitheton    (hulp, bestand)
• IPA: / eˈpitətɔn / (4 lettergrepen); /eˈpitetɔn/

Woordafbreking

• epi·the·ton

Woordherkomst en -opbouw

• via Latijn epitheton van Oudgrieks ἐπίθετον (epítheton) "bijvoeglijk naamwoord, bijnaam", in de betekenis van ‘bijnaam’ voor het eerst aangetroffen in 1663 ^[1][2][3]

Zelfstandig naamwoord

het epitheton o

1. (taalkunde) bijvoeglijk naamwoord of bijvoeglijke bepaling

   ▸ Richard Groenendijk wilde het aan het slot van zijn optreden bij Jinek (KRO-NCRV) toch even aan de orde stellen. Waarom was hij daar geïntroduceerd als „de Rotterdamse cabaretier”, terwijl je bij Youp van ‘t Hek of Sanne Wallis de Vries toch nooit het epitheton „Amsterdams” zult horen?^[4]

2. aanvullende aanduiding die een onderscheidende eigenschap benadrukt

   ▸ Honderden commentaren verbinden Enaits naam intussen aan het epitheton „orthodoxe moslim”.^[5]

3. (biologie) tweede woord in officiële soortnamen volgens de binaire nomenclatuur, woord dat de precieze soort aangeeft na het eerste dat het geslacht aanduidt

   ▸ Linnaeus besloot radicaal orde op zaken te stellen. Hij benoemde iedere soort met een combinatie van twee Latijnse woorden: een genusnaam die het geslacht van de soort aanduidt en een zogeheten epitheton dat de soort specificeert.^[6]

Gangbaarheid

• Het woord epitheton staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "epitheton" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen