habitus
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: habitus (hulp, bestand)
- IPA: / ˈhabitʏs / (3 lettergrepen)
Woordafbreking
- ha·bi·tus
Woordherkomst en -opbouw
- van Latijn habitus zn , in de betekenis van ‘uiterlijke gedaante’ aangetroffen vanaf 1803 [1] [2] [3]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | habitus | habitus |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de habitus m
- gewone uiterlijke gedaante, houding of gedrag bij mens, plant en dier
- meervoud van het zelfstandig naamwoord habitus
Verwante begrippen
Hyponiemen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord habitus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "habitus" herkend door:
| 79 % | van de Nederlanders; |
| 78 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ "habitus" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ habitus op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.