gewoonte

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  gewoonte    (hulp, bestand)
  • IPA: / ɣəˈwontə / (3 lettergrepen)
    • (Noord-Nederland): /χəˈʋontə/, /χəˈʋoʊ̯ntə/
    • (Vlaanderen, Brabant): /ɣəˈβ̞oːntə/
    • (Limburg): /ɣəˈwoːntə/
Woordafbreking
  • ge·woon·te
Woordherkomst en -opbouw
  • Afgeleid van gewoon met het achtervoegsel -te.
enkelvoud meervoud
naamwoord gewoonte gewoonten, gewoontes
verkleinwoord gewoontetje gewoontetjes

Zelfstandig naamwoord

de gewoonte v

  1. vaste wijze om dingen te doen
    • Autorijden wordt heel snel een gewoonte. 
    ▸ Na het eten had ze een opmerkelijke gewoonte om een Snicker naast haar hoofd te leggen voor als ze in de nacht een vreetkick kreeg vanwege haar joint.[1]
    ▸ Het leek misschien een onconventioneel begin van een bestuursvergadering, dat gaf oom Carl Lauritz ook toe en hij grapte dat het natuurlijk geen gewoonte moest worden.[2]
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
  • De gewoonte is ( of wordt) een tweede natuur
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord gewoonte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[3]

Meer informatie

Verwijzingen

  1. ↑
    Tim Voors
    “Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
  2. ↑
    Jan Guillou (vert. Bart Kraamer)
    “De tweede doodzonde” (2020), Uitgeverij Prometheus , ISBN 9789044645149
  3. ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

Nedersaksisch

Zelfstandig naamwoord

gewoonte

  1. gewoonte; vaste wijze om dingen te doen

Veluws

Zelfstandig naamwoord

gewoonte

  1. gewoonte; vaste wijze om dingen te doen
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.