keuren
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| keuren | keurend |
| keuring | gekeurd |
Uitspraak
- Geluid: keuren (hulp, bestand)
Woordafbreking
- keu·ren
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| keuren |
keurde |
gekeurd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
keuren
- overgankelijk zich een oordeel vormen over de waarde of deugdelijkheid van iets
- Zij werden eerst gekeurd voordat zij werden toegelaten.
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
|
Vertalingen
1.zich een oordeel vormen over de waarde of deugdelijkheid van iets
Zelfstandig naamwoord
de keuren mv
- meervoud van het zelfstandig naamwoord keur
Gangbaarheid
- Het woord keuren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "keuren" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[1] |
Verwijzingen
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.