kul

Uitspraak

• Geluid:  kul    (hulp, bestand)
• IPA: / kʏl / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• kul

Woordherkomst en -opbouw

• via Middelnederlands cul van Latijn coleus "teelbalzak" ^{[1] [2]}
  • [1] in de oorspronkelijke betekenis van ‘testikel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287 ^[3]
  • [2] in de tegenwoordig enige gangbare betekenis van ‘flauwigheid, onzin’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1901 ^[3]

Zelfstandig naamwoord

de kul m

1. (anatomie) (verouderd) teelbal
2. (informeel) onzin, voor-de-gek-houderij

   • Dat is toch kul! 

Werkwoord

kul

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kullen
   

   • Ik kul. 

2. gebiedende wijs van kullen
   

   • Kul! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kullen
   

   • Kul je? 

Gangbaarheid

• Het woord kul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kul" herkend door:

Verwijzingen

Werkwoord

kul

1. bedriegen, voor de gek houden

   «Só is ons gekul, getuig Morné Steyn se pa in hof.^[1]»

   Zó zijn we bedrogen, getuigde de vader van Morné Steyn voor de rechtbank.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

kul

1. genitief meervoud van kula

Uitspraak

• IPA: /kʊl/

Woordafbreking

• kul

Zelfstandig naamwoord

kul

1. genitief meervoud van kula

Werkwoord

kul

1. informeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord kulit

Werkwoord

kul

1. mannelijk derde persoon enkelvoud verleden tijd van het imperfectieve werkwoord kout
2. mannelijk enkelvoud actief deelwoord van het imperfectieve werkwoord kout