oxide

Uitspraak

• Geluid:  oxide    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• oxi·de

Woordherkomst en -opbouw

• ^[1]

Zelfstandig naamwoord

het oxide o

1. (scheikunde) een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt

   • De langzame vorming van oxiden van ijzer wordt wel roesten genoemd. 

Gangbaarheid

• Het woord oxide staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "oxide" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

oxide

1. (scheikunde) oxide; een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Uitspraak

• IPA: /ɔksɪdɛ/

Zelfstandig naamwoord

oxide

1. locatief enkelvoud van oxid

Werkwoord

oxide

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar

oxide

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
3. gebiedende wijs (ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse

Uitspraak

• IPA: /ɔksɪdɛ/

Zelfstandig naamwoord

oxide

1. vocatief enkelvoud van oxid