plaatsbewijs

Uitspraak

• Geluid:  plaatsbewijs    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• plaats·be·wijs

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  plaats  en  bewijs 

Zelfstandig naamwoord

het plaatsbewijs o

1. Een bewijs vroeger meestal een kaartje vaak ook een ov-chipkaart dat men recht heeft op een (zit)plaats.

   • In tien wedstrijden werd niet voldoende gewonnen om een plaatsbewijs voor het wereldtoernooi te bemachtigen. 

Gangbaarheid

• Het woord plaatsbewijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "plaatsbewijs" herkend door:

Verwijzingen