roen
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /ruːn/ (Etsbergs)
Zelfstandig naamwoord
roen v
- rune
- «Jón sjrief ömmer in runer wid letien, óm 't zich ziens tö laote.»
- Jon schrijft altijd in rune in plaats van het Latijn zodat niemand anders het kan lezen.
- «Jón sjrief ömmer in runer wid letien, óm 't zich ziens tö laote.»
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
| nominatief | roen | - | ruunke | - | runer | - | ruunkes | - |
| genitief | roen | - | ruunkes | - | runer | - | ruunkes | - |
| locatief | roenes | - | roeneske | - | roenese | - | roeneskes | - |
| datief | roen | - | ruunke | - | runer | - | ruunkes | - |
| accusatief | roen | - | ruunke | - | runer | - | ruunkes | - |
Spaans
Werkwoord
| vervoeging van |
|---|
| roer |
roen
- derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van roer
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.