vervoeging
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: vervoeging (hulp, bestand)
- IPA: / vərˈvuɣɪŋ / (3 lettergrepen)
- (Noord-Nederland): /vər.ˈvu.χɪŋ/
- (Vlaanderen, Brabant): /vər.ˈvu.ɣɪŋ/
- (Limburg): /vɛr.ˈvu.ɣɪŋ(g)/
Woordafbreking
- ver·voe·ging
Woordherkomst en -opbouw
- Verbaalsubstantief op -ing uit vervoegen, gevormd als leenvertaling van Latijn coniugātiō ‘verbinding, vereniging, stamverwantschap van woorden’.[1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | vervoeging | vervoegingen |
| verkleinwoord | vervoeginkje | vervoeginkjes |
Zelfstandig naamwoord
de vervoeging v
- (taalkunde) de flexie van een werkwoord onder invloed van persoon, getal, tijd, wijs
- De vervoeging van het werkwoord werd door alle leerlingen fout gedaan.
Synoniemen
Hyperoniemen
Vertalingen
1. werkwoordsflexie
|
|
Gangbaarheid
- Het woord vervoeging staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vervoeging" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[2] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ vervoeging op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.