Konjunktiv
Duits
Uitspraak
- IPA: /'kɔnjʊŋktiːf/
Woordafbreking
- Kon·junk·tiv
Zelfstandig naamwoord
Konjunktiv m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Konjunktiv | die Konjunktive |
| genitief | des Konjunktivs | der Konjunktive |
| datief | dem Konjunktiv | den Konjunktiven |
| accusatief | den Konjunktiv | die Konjunktive |
Afgeleide begrippen
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.