conjunctief
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: conjunctief (hulp, bestand)
- IPA: /ˈkɔn.jʏŋk.tif/
Woordafbreking
- con·junc·tief
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘aanvoegende wijs’ voor het eerst aangetroffen in 1576.[1]
- Leenwoord uit Laatlatijn coniūnctīvus (modus).[2] Evenzo ontleend is Duits Konjunktiv.
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | conjunctief | conjunctieven |
| verkleinwoord |
Zelfstandig naamwoord
de conjunctief m
- (taalkunde) (vaktaal) een werkwoordswijs waarmee men een wens, onzekerheid of mogelijkheid tot uitdrukking kan brengen
- Lang leve de koningin!
Synoniemen
Antoniemen
Paroniemen
Vertalingen
1. aanvoegende wijs
|
|
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | conjunctief | conjunctiever | conjunctiefst |
| verbogen | conjunctieve | conjunctievere | conjunctiefste |
| partitief | conjunctiefs | conjunctievers | - |
Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord
Bijvoeglijk naamwoord
conjunctief
- zonder bepaalde aspecten uit te sluiten (verbindend)
Verwante begrippen
- conjunctiviteit
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Gangbaarheid
- Het woord conjunctief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
Verwijzingen
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.