Konjunktiv II
Duits
Uitspraak
- Geluid: Konjunktiv II (hulp, bestand)
- IPA: [ˈkɔnjʊŋktiːf ˈt͡svaɪ̯],
Woordafbreking
- Kon·junk·tiv II
Woordherkomst en -opbouw
- verbinding van Konjunktiv en II
Zelfstandig naamwoord
Konjunktiv II m
- (taalkunde) conjunctief in het Duits, gevormd uit de onvoltooid verleden tijd; vooral gebruikt om weer te geven dat iets geen werkelijkheid is, om een verzoek uiterst beleefd te formuleren en soms om weer te geven wat een ander zegt in gevallen waarin de Konjunktiv I identiek is aan de onvoltooid tegenwoordige tijd.
Synoniemen
- Konjunktiv Imperfekt
Hyperoniemen
Verwante begrippen
- Konjunktiv I
- Irrealis
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Konjunktiv II II | die Konjunktive II |
| genitief | des Konjunktivs II | der Konjunktive II |
| datief | dem Konjunktiv II | den Konjunktiven II |
| accusatief | den Konjunktiv II | die Konjunktive II |
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.