azote

Uitspraak

• Geluid:  azote    (hulp, bestand)
• IPA: /a.zɔt/

Woordherkomst en -opbouw

• van Oudgrieks ἄζωτος (ázôtos) “onleefbaar”, in 1787 ingevoerd door de 18e-eeuwse Franse scheikundigen L.-B. Guyton-Morveau , A. Lavoisier , C.-L. Berthollet en A.F. de Fourcroy , zie vindplaats hieronder ^[1]

Zelfstandig naamwoord

azote m

1. (scheikunde), (element): stikstof

   «Dans ces circonstances nous n'avons pas cru pouvoir mieux faire que de nous arrêter à cette autre propriété de l'air phlogistiqué, qu'il manifeste si sensiblement, de ne pas entretenir la vie des animaux, d'être réellement non-vital, de l'être, en un mot, dans un sens plus vrai que les gaz acides et hépatiques qui ne font pas comme lui partie essentielle de la masse atmosphérique, et nous l'avons nommé azote.»^[2]

   Onder deze omstandigheden dachten wij het niet beter te kunnen doen dan te stoppen bij deze andere eigenschap van gephlogiseerde lucht, die zich zo merkbaar manifesteert. Het houdt het leven van dieren niet in stand, het is werkelijk niet-vitaal. Het is kortom, zogezegd echter dan de zure en sulfiet gassen, die niet als essentiële onderdelen van de atmosferische massa gelden. Wij hebben het “azote” genoemd.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• a·zo·te

Zelfstandig naamwoord

azote m

1. zweep, gesel
2. zweepslag
3. onheil, ramp

Werkwoord

azote

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van azotar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van azotar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van azotar

Verwijzingen

• azote in: Diccionario de la lengua española, 23e druk, op website: Real academia española