connotatie

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  connotatie    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • con·no·ta·tie
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘gevoelswaarde’ voor het eerst aangetroffen in 1698 [1]
  • Afkomstig van het Latijnse connoto (-are), letterlijk 'erbij schrijven, erbij opmerken'
  • Naamwoord van handeling van connoteren met het achtervoegsel -atie
enkelvoud meervoud
naamwoord connotatie connotaties
verkleinwoord connotatietje connotatietjes

Zelfstandig naamwoord

de connotatie v

  1. (taalkunde) de bijklank of gevoelswaarde van een woord of woordgroep, die tot op zekere hoogte los staat van de letterlijke betekenis (denotatie)
Synoniemen
Verwante begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord connotatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
70 %van de Nederlanders;
85 %van de Vlamingen.[2]

Meer informatie

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.