hinkelen

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  hinkelen    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈhɪŋkələ(n) / (3 lettergrepen)
Woordafbreking
  • hin·ke·len
Woordherkomst en -opbouw
  • frequentatief gevormd uit hinken met het achtervoegsel -el, in de betekenis van ‘op één been voortspringen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1599 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
hinkelen
hinkelde
gehinkeld
zwak -d volledig

Werkwoord

hinkelen

  1. inergatief hinken, op één been voortgaan
    • Hij hinkelde naar een bankje om het steentje uit zijn schoen te halen. 
  2. inergatief het hinkelen beoefenen
    • Op het schoolplein hinkelden enkele meisjes. 
Afgeleide begrippen

Zelfstandig naamwoord

het hinkelen o

  1. kinderspel, waarbij men zich volgens bepaalde regels deels op één been springend verplaatst tussen een aantal vakken die op de grond zijn aangegeven
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord hinkelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.[2]

Meer informatie

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.