lokken

Uitspraak

• Geluid:  lokken    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈlɔkə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• lok·ken

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands locken, in de betekenis van ‘aantrekken’ voor het eerst aangetroffen in 1100 ^{[1] [2] [3] [4]}

• erfwoord afkomstig van [5]: Middelnederlands: locken (1240) Oudnederlands: lockon Germaans: *lukkōn “liefkozen”, “(ver)lokken” Indo-Europees: *lug-n(e)h2-

  Verwant in Germaans: West: Angelsaksisch: a-loccian, Duits: locken (Oudhoogduits: lockōn) Noord: Deens: lokke, Zweeds: locka (Oudnoords: lokka)

• [2] Als productief, eerste element in samenstellingen, gevormd naar de voorbeelden lokaas, lokvogel.

Werkwoord

lokken

1. overgankelijk mens of dier verleiden ergens heen te komen

   • De eenden werden door een lokeend in de kooi gelokt. 

2. als eerste deel van samenstellingen
   1. (jachttaal) in jagerstermen voor datgene waarmee wild wordt aangetrokken
   2. (juridisch) bij een voorwerp dat als aantrekkelijk doelwit voor misdadigers moet dienen
   3. (juridisch) bij een persoon die als aantrekkelijk slachtoffer of contact voor misdadigers moet dienen

Zelfstandig naamwoord

de lokken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord lok

Gangbaarheid

• Het woord lokken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "lokken" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen