wilsbeschikking

Uitspraak

• Geluid:  wilsbeschikking    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈwɪlsbəˌsxɪkɪŋ / (4 lettergrepen)

Woordafbreking

• wils·be·schik·king

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  wil  en  beschikking  met het invoegsel -s- ^[1]

Zelfstandig naamwoord

de wilsbeschikking v

1. (juridisch) (Nederland) uiterste ~: ongerichte eenzijdige herroepelijke rechtshandeling gemaakt bij leven met werking na overlijden, voornamelijk om te beschikken over de eigen nalatenschap, maar ook om wensen omtrent de uitvaart vast te leggen of om voogdij in te stellen. Om rechtsgeldig te zijn moet het erfrecht of een andere wet de uiterste wilsbeschikking noemen en moeten ze worden vastgehouden in een onderhandse of notariële akte, de uiterste wil, inofficieel testament genoemd. Over een beperkt aantal zaken kan bij codicil worden beschikt.
2. (juridisch) (België) laatste ~: document waarmee de wensen voor de uitvaart vastgelegd kunnen worden.

   ▸ U kunt zelf bepalen wat er met uw lichaam gebeurt na uw overlijden. Die keuze kunt u laten vastleggen in de laatste wilsbeschikking, een document dat u kunt opvragen bij de Dienst Burgerzaken in uw gemeente.^[2]

Gangbaarheid

• Het woord wilsbeschikking staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wilsbeschikking" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen