zwiepen

Uitspraak

• Geluid:  zwiepen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• zwie·pen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘veerkrachtig doorbuigen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1802 ^[1]
• afgeleid van zweep met het achtervoegsel -en

Werkwoord

zwiepen

1. inergatief veerkrachtig doorbuigen en weer terugspringen

   • Het kind zwiepte heen en weer op de trampoline. 

   ▸ Omdat het bemoste stenen pad glad was, liep ik ernaast, op het natte, harde jonge gras, zwaaiend met de lege ketel om de regendruppels uit het hoge siergras te zwiepen.^[2]

2. overgankelijk iets snel verplaatsen

   • De man werd door de golf tegen de mast gezwiept. 

Zelfstandig naamwoord

de zwiepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zwiep

Gangbaarheid

• Het woord zwiepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zwiepen" herkend door:

Verwijzingen