beet

Uitspraak

• Geluid:  beet    (hulp, bestand)
• IPA: / bet / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /beɪt/
  • (Vlaanderen, Brabant): /beːt/
  • (Limburg): /beːt/

Woordafbreking

• beet

Woordherkomst en -opbouw

• [A] van Middelnederlands bete, naamwoord van handeling van  bijten ww , in de betekenis van ‘hap’ aangetroffen vanaf 1240 ^{[1] [2] [3]}
• [B] van Middelnederlands bete , in de betekenis van ‘plant’ aangetroffen vanaf 1240 ^{[4] [5] [3]}
• [C] van Hebreeuws  בֵּית zn  (beet) "2e letter Hebreeuwse alfabet" ^[6]
• [D] van Hebreeuws  בַּיִת zn  (beit) "huis" ^[7]

Zelfstandig naamwoord

[A] de beet m

1. samenklemming tussen de kaken

   • De beet van een dolle hond is een ernstige zaak. 

2. dat wat je met één keer bijten kunt eten, hap

   • Ik neem een beet van de koek. 

3. steek door de monddelen van een kaakloos wezen, zoals een insect

   • De huilende baby zat onder de beten, want er was een mug in de kamer. 

Bijwoord

[A] beet

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: te pakken, vast

   • beethouden: Hij hield haar stevig beet. 

Werkwoord

[A] beet

1. enkelvoud verleden tijd van bijten
   

   • Ik beet. 
     
   • Jij beet. 
     
   • Hij, zij, het beet. 

   ▸ ‘Wij willen naar Alaska,’ zei hij op heldere toon. ‘Op zalm vissen,’ vulde Dennis aan. ‘Wilde zalm.’ Chantal beet op haar lip om niet in lachen uit te barsten.^[8]

Zelfstandig naamwoord

[B] de beet v / m

1. (plantkunde) (verouderd) benaming voor planten uit het geslacht Beta 

Zelfstandig naamwoord

[C] de beet v

1. (Jiddisch-Hebreeuws) tweede letter van het Hebreeuwse alfabet
2. (Jiddisch-Hebreeuws) getal twee

Zelfstandig naamwoord

[D] de beet m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) huis (als deel van woordcombinaties)

Gangbaarheid

• Het woord beet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beet" herkend door:

Verwijzingen