blinken

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  blinken    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • blin·ken
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘stralen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1461 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
blinken
blonk
geblonken
klasse 3 volledig

Werkwoord

blinken

  1. absoluut in opvallende mate licht weerkaatsen of uitzenden
    • Het duin blonk in het felle zonlicht. 
    • De nieuwe auto staat te blinken in het zonlicht. 
Verwante begrippen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
  • Het is niet al/alles goud wat er blinkt
Dingen zijn vaak niet zo mooi als ze op het eerste gezicht lijken
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord blinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[2]

Verwijzingen

Duits

Uitspraak
  • Geluid:  blinken    (hulp, bestand)
stamtijd
infinitief verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
blinken
blinkte
hat geblinkt
zwak volledig

Werkwoord

blinken

  1. blinken, glanzen, schitteren
    «Die frisch geputzten Felgen blinken in der Sonne.»
    De goed schoongemaakte velgen blinken in de zon.
  2. knipperen
    «Er blinkt mit den Augen.»
    Hij knippert met zijn ogen.
    «Der Kopflamp blinkte.»
    De koplamp knipperde.

Noors

Woordafbreking
  • blin·ken
Naar frequentie 7793

Zelfstandig naamwoord

blinken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blink

Nynorsk

Woordafbreking
  • blin·ken

Zelfstandig naamwoord

blinken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blink
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.