corrigeren

Uitspraak

• Geluid:  corrigeren    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌkɔriˈʒerə(n) / (4 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˌkɔriˈʒɪːrə(n)/, /ˌkɔriˈχɪːrə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˌkɔriˈʒeːrə(n)/

Woordafbreking

• cor·ri·ge·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘verbeteren’ voor het eerst aangetroffen in 1276 ^[1]
• afgeleid van het Franse corriger (met het voorvoegsel cor- en met het achtervoegsel -eren) ^[2]

Werkwoord

corrigeren ^[3]

1. overgankelijk iets ontdoen van fouten of fouten aanduiden, verbeteren

   • De leraar corrigeerde het eindproefwerk van de leerlingen. 

2. terechtwijzen, straffen

   • Je moet een hond direct corrigeren als hij niet gehoorzaamt. 

   ▸ 'Het valt allemaal wel mee', corrigeerde ze zichzelf zonder dat iemand het hoorde.^[4]

   ▸ Hij had zijn slaap nodig. 'Mama? ' zei hij slaperig op het moment dat zij genoeg moed had verzameld om haar schoonmoeder verbaal te corrigeren.^[4]

Gangbaarheid

• Het woord corrigeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "corrigeren" herkend door:

Verwijzingen