credit

Uitspraak

• Geluid:  credit    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈkredɪt / (2 lettergrepen)
• Geluid:  credit    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈkrɛdɪt / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• cre·dit

Woordherkomst en -opbouw

• [A] via Frans crédit of direct van Italiaans credito, in de betekenis van ‘tegoed, schuldig’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1543 ^{[1] [2] [3]}
• [B] van Engels credit

Zelfstandig naamwoord

[A] het credit o

1. geen meervoud (boekhouding) dat wat men als koopman of bankhouder schuldig is
2. geen meervoud (boekhouding) passiefzijde, rechterzijde van de balans met schulden en vermogen
3. geen meervoud (boekhouding) tegoed van de rekeninghouder

Zelfstandig naamwoord

[B] de credit m

1. vermelde erkenning die iemand krijgt voor een behaald resultaat of zijn bijdrage daaraan

   ▸ Daisy: Ik had er een tijdje op zitten broeden, onder welke naam we onszelf moesten presenteren en wat voor mij rechtvaardig voelde. (…)
   Karen: Billy zei: 'Wat vinden jullie van The Six featuring Daisy Jones?'
   Rod: Zo stond het in de credits voor `Honeycomb'.^[4]

2. (onderwijs) toegekende punten voor een bepaalde studieprestatie als onderdeel van een telling om vast te stellen of aan exameneisen of andere voorwaarden is voldaan
3. (spel) toegekende punten voor een bepaald resultaat in een computergame als onderdeel van een telling die aanspraak kan geven op bepaalde voordelen

Gangbaarheid

• Het woord credit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "credit" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid:  credit (VS)    (hulp, bestand)

Zelfstandig naamwoord

credit

1. krediet
2. erkenning

Werkwoord

credit

1. erkennen

   «He was credited for his consribution.»

   Zijn bijdrage vond erkenning.