fonologie

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  fonologie    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˌfonoloˈɣi/
Woordafbreking
  • fo·no·lo·gie
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘tak van taalwetenschap betreffende fonemen’ voor het eerst aangetroffen in 1855 [1]
  • met het voorvoegsel fono- met het achtervoegsel -logie [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord fonologie -
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

de fonologie v

  1. (taalkunde) de wetenschap die het functioneren van klanken in talen bestudeert
    • Een fonoloog weet veel van fonologie. 
  2. (taalkunde) het functioneren van klanken in een bepaalde taal
    • Zij onderzoeken de Nederlandse fonologie. 
Verwante begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord fonologie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
79 %van de Nederlanders;
79 %van de Vlamingen.[3]

Meer informatie

Verwijzingen

Tsjechisch

Uitspraak
  • IPA: /fɔnɔlɔgɪjɛ/
Woordafbreking
  • fo·no·lo·gie

Zelfstandig naamwoord

fonologie v

  1. (taalkunde) fonologie
Verbuiging
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
  • fonolog m bezield
  • fonologicky (bw.)
  • fonoložka v

Meer informatie

Verwijzingen

    Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.