imperativus
Latijn
Zelfstandig naamwoord
imperativus m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | imperativus | imperativī |
| genitief | imperativī | imperativōrum |
| datief | imperativō | imperativīs |
| accusatief | imperativum | imperativōs |
| vocatief | imperative | imperativī |
| ablatief | imperativō | imperativīs |
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.