nationaliteit

Uitspraak

• Geluid:  nationaliteit    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• na·ti·o·na·li·teit

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘het behoren tot een bepaalde natie’ voor het eerst aangetroffen in 1829 ^[1]
• Afgeleid van nationaal met het achtervoegsel -iteit

Zelfstandig naamwoord

de nationaliteit v

1. (juridisch) Het bezit van het staatsburgerschap van een land of meer landen, officiële registratie in een staat

   • In 1943 had Hitler een decreet uitgevaardigd waarin stond dat iedere buitenlander die voor het Duitse leger had gevochten automatisch de Duitse nationaliteit kreeg^[2] 

2. (politiek) Het op grond van herkomst of afstamming behoren tot een bepaald etniciteit en (indien aanwezig) de natie; nationaliteit staat in deze definitie los van het staatsburgerschap

Gangbaarheid

• Het woord nationaliteit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "nationaliteit" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen