werpen

Uitspraak

• Geluid:  werpen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• wer·pen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘gooien’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^{[1] [2]}

• [1] erfwoord afkomstig van: Oudnederlands: werpan Germaans: *werpan- Indo-Europees: mogelijk *uergw-, waarna in het Germaans al vroeg een klankverschuiving *w-kw > *w-p zou zijn opgetreden[2]

  Verwant in Germaans: West: Oudfries: werpa, Oudhoogduits: werfan, Angelsaksisch: weorfan, Duits: werfen, Engels: warp Oost: Gotisch: wairpan Noord: Deens: varp, Zweeds varp

  Verwant in andere Indo-Europese talen: Oudkerkslavisch: vrěšti

Werkwoord

werpen ^{[3] [4] [5] [6]}

1. overgankelijk met een krachtige zwaai van de arm iets uit de hand naar iets of iemand heen laten gaan

   • Hij wierp de bal naar de andere kant van het veld. 

   ▸ Gespannen zette ik mijn tent op: om mezelf af te leiden en dieren af te schrikken begon ik hard te fluiten en ik wierp af en toe een blik op de brede vallei onder me.^[7]

2. overgankelijk, (dierkunde) (van zoogdieren) ter wereld brengen, baren

   • In de melkveehouderij laat de boer zijn melkkoeien regelmatig jongen werpen, zodat de moederkoeien melk blijven geven. 

Gangbaarheid

• Het woord werpen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "werpen" herkend door:

Verwijzingen