-aar

Woordafbreking

• -aar

Woordherkomst en -opbouw

1. Afgeleid van het Latijnse achtervoegsel -arius ^[1]
2. Naar analogie van burger gevormd ^[2]

Achtervoegsel

-aar m ^[3]

1. • iemand die (of iets dat) de handeling verricht van het genoemde woord (activum)

   • Vormt mannelijke zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, o.a. bij woorden die eindigen op een stomme e (sjwa) en een l, n of r. 
   • Duikelen → duikelaar. 
   • Beoefenen → beoefenaar. 
   • Kliederen → kliederaar. 
   • Leren → leraar. 

   • iemand die (of iets dat) de handeling ondergaat van het genoemde woord (passivum)

   • Martelen → martelaar. 
   • Gijzelen → gijzelaar. 
   • Kittelen → kittelaar. 

2. bewoner van de genoemde stad, dorp, streek, etc.

   • Vormt mannelijke zelfstandige naamwoorden van geografische eigennamen, o.a.bij woorden die eindigen op een stomme e (sjwa) en een l of n. 
   • Brussel → Brusselaar. 
   • Leuven → Leuvenaar. 
   • Kosovo → Kosovaar. 

Verwijzingen