conclusie

Uitspraak

• Geluid:  conclusie    (hulp, bestand)
• IPA: /kɔŋˈklyzi/

Woordafbreking

• con·clu·sie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gevolgtrekking’ voor het eerst aangetroffen in 1285 ^[1]
• afgeleid van het Latijnse clūdere (sluiten) met het voorvoegsel con- ^[2]
• Naamwoord van handeling van concluderen met het achtervoegsel -ie

Zelfstandig naamwoord

de conclusie v ^[3]

1. de uitkomst van een denkproces, besluit, gevolgtrekking, bevinding

   • De conclusie van het betoog was dat de regering onvoldoende rekening had gehouden met de belangen van de bewoners. 

   ▸ Ze was de greep op haar eigen gedachten volledig kwijt. De vragen en voorbarige conclusies stroomden als een woeste rivier.^[4]

   ▸ Deze conclusie, zijn verklaring van plichtsbesef en de resten van zijn garnalensoesje spoelde hij weg met een grote slok zoete witte wijn, terwijl ik bleef zitten met de vraag hoe hij vanuit dit geïsoleerde hotel, dat op honderden kilometers van zee lag, leiding gaf aan een intercontinentaal georiënteerd maritiem bedrijf, maar ik durfde het niet te vragen, want hij had alweer een nieuw roesje in zijn mond gestopt.^[5]

2. verklaring geschreven door een advocaat waarin een partij in een rechtszaak zijn eisen en middelen uiteenzet

Gangbaarheid

• Het woord conclusie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "conclusie" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen