proprius
Latijn
Uitspraak
- IPA:
Woordherkomst en -opbouw
- Mogelijk te herleiden tot Proto-Italisch *pro- + *prijos, Indo-Europees *priHós. Het adjectief zou rechtstreeks zijn afgeleid van het werkwoord propriare.[1]
Bijvoeglijk naamwoord
proprius
- eigen bn [aan]
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | mannelijk | vrouwelijk | onzijdig | |
| nominatief | proprius | propria | proprium | propriī | propriae | propria |
| genitief | propriī | propriae | propriī | propriōrum | propriārum | propriōrum |
| datief | propriō | propriae | propriō | propriīs | propriīs | propriīs |
| accusatief | proprium | propriam | proprium | propriōs | propriās | propria |
| ablatief | propriō | propriā | propriō | propriīs | propriīs | propriīs |
| vocatief | proprie | propria | proprium | propriī | propriae | propria |
| Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): propriior | ||||||
| Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): propriissimus | ||||||
Afgeleide begrippen
- proprie, proprietas, proprio
Verwijzingen
- ↑ Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages , M. de Vaan,2008, p. 493
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.