rang

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  rang    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • rang
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘trede in hiërarchie, klasse’ voor het eerst aangetroffen in 1575 [1]
  • Van het Franse rang (1584) van reng (12e eeuw): "kring der rechtspersonen bij een geding", zelf weer afkomstig van het Frankische *hring (ring) [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord rang rangen
verkleinwoord rangetje rangetjes

Zelfstandig naamwoord

de rang m

  1. een plaats binnen een bepaalde hiërarchie
    • Hij had een vrij hoge rang. 
  2. (wiskunde) het maximale aantal lineair onafhankelijke vectoren in een stelsel
    • De rang van de matrices AAT en ATA is hetzelfde en beperkt door de kleinere van de twee. 
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord rang staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.[3]

Meer informatie

Verwijzingen

Tsjechisch

Uitspraak
  • IPA: /raŋk/
Woordafbreking
  • rang

Zelfstandig naamwoord

rank monbezield

  1. (spreektaal) rang; een plaats binnen een bepaalde hiërarchie
Verbuiging
Schrijfwijzen
Synoniemen

Verwijzingen

    Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.