scharluin

Woordafbreking

• schar·luin

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Nederduitse scharlun, verdere etymologie onduidelijk; mogelijk een verbasterde vorm van schalonje. ^[1][2]

Zelfstandig naamwoord

het scharluin o

1. (verouderd) landloper
2. (verouderd), (pejoratief) iemand die niet deugt

   ▸ Mijn ergernis in dezen was Brocca niet ontgaan en met zijn flemende informatie trachtte hij daar wat zalf tegen te strijken, de scharluin.^[3]

3. (verouderd) nar
4. (verouderd), (bloemplanten) sjalot

Gangbaarheid

• Het woord 'scharluin' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Verwijzingen