timere
Latijn
Uitspraak
- IPA: /tɪ.ˈmeː.rɛ/
Woordafbreking
- ti·me·re
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| tĭmēre | tĭmĕō | tĭmŭi | - |
| tweede vervoeging | volledig | ||
Werkwoord
tĭmēre
- vrezen, bang zijn (voor) wenden (tot)
- «Stultum est timere, quod vitare non potest.[1]»
- Het is dwaas te vrezen wat men niet kan vermijden.
- «Stultum est timere, quod vitare non potest.[1]»
Synoniemen
- metuere
- vereri
Afgeleide begrippen
- timidus, timor
Overerving en ontlening
Overerving (via Volkslatijn *tęmęre)
Verwijzingen
- ↑ Publilius Syrus, Sententiae
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.