doai

Occitan

Étymologie

Du bas latin dŭos, accusatif masculin pluriel de dŭo.

Adjectif numéral

doai \Prononciation ?\ féminin (masculin : dou) (graphie bonnaudienne)

  1. (Auvergnat) Variante orthographique de doa, deux.

Portugais

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe doar
Impératif Présent
(2e personne du pluriel)
doai

doai \Prononciation ?\

  1. Deuxième personne du pluriel de l’impératif de doar.

Same du Nord

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

Pronoms personnels en same du Nord
Nominatif Accusatif
génitif
Illatif Locatif Comitatif Essif
Je mun/mon mu munnje mus muinna munin
Tu don du dutnje dus duinna dunin
Il/elle son su sutnje sus suinna sunin
Il/elle dat dan dasa das dainna danin
Nous (deux) moai munno munnuide munnos munnuin munnon
Vous (deux) doai dudno dudnuide dudnos dudnuin dudnon
Eux (deux) soai sudno sudnuide sudnos sudnuin sudnon
Nous mii min midjiide mis minguin minin
Vous dii din didjiide dis dinguin dinin
Ils/elles sii sin sidjiide sis singuin sinin

doai /ˈdoɑ̯j/

  1. Vous deux (duel).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.