Kiel

Niet te verwarren met: kiel

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  Kiel    (hulp, bestand)
  • IPA: / kil / (1 lettergreep)
Woordafbreking
  • Kiel
Woordherkomst en -opbouw

Eigennaam

[A] Kiel o

  1. (toponiem) hoofdstad van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein
Verwante begrippen
  • Sleeswijk-Holstein

Eigennaam

[B] Kiel v / m

  1. (astronomie) sterrenbeeld zuidelijk van de dierenriem (tussen rechte klimming 6u02m en 11u18m en tussen declinatie −75° en −51°)
Synoniemen
Holoniemen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord 'Kiel' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie

Duits

Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: / kiːl /
Woordafbreking
  • Kiel
  enkelvoud
nominatief   Kiel  
genitief   Kiels  
datief   Kiel  
accusatief   Kiel  

Eigennaam

Kiel

  1. (toponiem) Kiel, de hoofdstad van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein
    «Kiel ist eine bedeutende Hafenstadt, die Fährverbindungen zu den meisten großen Ostseehäfen unterhält. Neben der Wirtschaftstätigkeit im Hafen ist Kiel eine große Universitätsstadt.»
    Kiel is een belangrijke havenstad, waarvandaan veerdiensten naar de meeste grote Oostzeehavens worden onderhouden. Naast de economische activiteit in de haven is Kiel een grote universiteitsstad.
Hyperoniemen
  •  Hafenstadt zn 
  •  Universitätsstadt zn 
Afgeleide begrippen
  •  Kieler zn 
  •  Kielerin zn 
  •  Kieler Bucht zn 
  •  Kieler Förde zn 
  •  Kieler Sprotten zn 
  •  Kieler Woche zn 

Meer informatie

  enkelvoud
nominatief   Kiel  
genitief   Kiels  
datief   Kiel  
accusatief   Kiel  

Eigennaam

Kiel

  1. (familienaam) een in Duitsland voorkomende familienaam
    «Friedrich Kiel war ein deutscher Violinist, Pianist und Komponist.»
    Friedrich Kiel (1821-1885) was een Duitse violist, pianist en componist.
Afgeleide begrippen
  • Friedrich Kiel (1821-185), een Duitse romantische componist en muziekleraar
enkelvoud meervoud
nominatief der Kieldie Kiele
genitief des Kieles
Kiels		der Kiele
datief dem Kielden Kielen
accusatief den Kielendie Kiele

Zelfstandig naamwoord

Kiel, m

  1. (muziekinstrument) kiel, een onderdeel van een klavecimbelmechaniek
  2. (scheepvaart) kiel, de onderkant van een schip
  3. (zoötomie) het middelste, harde deel van de vogelveer (zie Ganzenveer)
  4. (plantkunde) onderdeel van de vlinderbloesem
  5. (figuurlijk) in samengestelde woorden als Donnerkiel, Kielkropf, Zottiger Spitzkiel (Oxytropis pilosa)
Synoniemen
  • [1]:  Plektrum zn 
  • [1]:  Plektron zn 
Hyperoniemen
  • [1]:  Cembalomechanik zn 
  • [1]:  Springer zn 
  • [3]:  Feder zn 
  • [3]:  Vogel zn 
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen

Meer informatie

Meer informatie

Noors

Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: / kiːl /
Woordafbreking
  • Kiel
  enkelvoud
nominatief   Kiel  
genitief   Kiels  

Eigennaam

Kiel

  1. (toponiem) Kiel, de hoofdstad van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein

Nynorsk

Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: / kiːl /
Woordafbreking
  • Kiel
  enkelvoud
nominatief   Kiel  
genitief   Kiels  

Eigennaam

Kiel

  1. (toponiem) Kiel, de hoofdstad van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.