ken

Uitspraak

• Geluid:  ken    (hulp, bestand)
• IPA: / kɛn / (1 lettergreep)
  • (Noord-Nederland): /kɛn/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /kɛn/

Woordafbreking

• ken

Werkwoord

ken

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kennen
   

   • Ik ken. 

2. gebiedende wijs van kennen
   

   • Ken! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kennen
   

   • Ken je? 

Gangbaarheid

• Het woord ken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Uitspraak

• Geluid:  ken (VS)    (hulp, bestand)

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord via Middelengels kennen van Angelsaksisch cennan.^[1] Van West-Germaans *kannjan, Protogermaans *kanjaną
• IPA:

Zelfstandig naamwoord

ken

1. begrip [1], bevattingsvermogen, inzicht
2. gezichtsveld
3. (informeel), (AE) huis, woning

Werkwoord

ken

1. onovergankelijk kennis hebben
2. overgankelijk begrijpen, inzien
3. overgankelijk kennen, weten
4. overgankelijk, (verouderd) verwekken

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /kɛn/

Woordherkomst en -opbouw

• verlan van niquer

Werkwoord

ken (onveranderlijk)

1. (spreektaal) wippen, naaien

   «C’est vrai qu’on bandait à peine mais on voulait déjà ken.»

   Toegegeven, we kregen 'm nauwelijks omhoog, maar we wilden eigenlijk al van bil.^[1]

2. (spreektaal) naaien, belazeren

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid:  ken    (hulp, bestand)
• IPA: /ken/

Woordafbreking

• ken

Woordherkomst en -opbouw

• van Tok Pisin ken "kunnen"

Zelfstandig naamwoord

ken

1. mogelijkheid
2. geluk, kans

Werkwoord

ken

1. kunnen, mogen
2. in staat zijn tot
3. toestaan

Bijvoeglijk naamwoord

ken

1. mogelijk