m'n
Nederlands
| enkelvoud | meervoud | |||
|---|---|---|---|---|
| bijvoeglijk | zelfstandig | bijvoeglijk | zelfstandig | |
| 1e persoon | mijn m'n | mijne | ons, onze | onze |
| 2e persoon (informeel) |
jouw je | jouwe | jullie je | - |
| 2e persoon (formeel) (regionaal) |
uw | uwe | uw | uwe |
| 3e persoon (mannelijk) |
zijn z'n | zijne | hun | hunne |
| 3e persoon (vrouwelijk) |
haar d'r, 'r | hare | ||
| 3e persoon (onzijdig) |
zijn z'n (ervan) | zijne | ||
| Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm | ||||
Uitspraak
- Geluid: m'n (hulp, bestand)
- IPA: / mən / (1 lettergreep), /mṇ/
Woordafbreking
- m'n
Woordherkomst en -opbouw
- Fonetisch gereduceerde vorm van mijn.
Bezittelijk voornaamwoord
m'n
- onbenadrukte vorm van de eerste persoon enkelvoud
- Ken jij m'n neef toevallig?
Vertalingen
1. van de eerste persoon enkelvoud
Gangbaarheid
- Het woord m'n staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "m'n" herkend door:
| 93 % | van de Nederlanders; |
| 85 % | van de Vlamingen.[1] |
Verwijzingen
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.