ruft

Uitspraak

• Geluid:  ruft    (hulp, bestand)
• IPA: / rʏft / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• ruft

Woordherkomst en -opbouw

• Uit Middelnederlands ruftich, ruchtich “luidruchtig”, verwant aan gerucht.^[1] In de betekenis van ‘scheet’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1974 ^[2]
• [2] Leenwoord uit het Fries ruft.

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

de ruft m

1. (spreektaal) (harde) scheet, wind
2. (in Noord-Nederlandse dial.) luier, rift

Werkwoord

ruft

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van ruften
2. gebiedende wijs van ruften

Gangbaarheid

• Het woord ruft staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• ruft

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord Verwant aan Angelsaksisch rift “kleed, mantel, doek”, Oudnoords ripti “kleed”. ^[1]

Zelfstandig naamwoord

ruft

1. luier van stof, luierdoek

   «Te grut foar ruft en te lyts foar tafellekken. »

   Te groot voor servet en te klein voor tafellaken (gezegd van halfwassen meisjes en jongens).

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ʁuːft /

Woordafbreking

• ruft

Werkwoord

ruft

1. sterke verbuiging derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe

Werkwoord

dihr ruft

1. tweede persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe (lokale variant)

Werkwoord

ihr ruft

1. tweede persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe (lokale variant)

Werkwoord

er, sie, es ruft

1. derde persoon enkelvoud toekomende tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe

Werkwoord

dihr ruft

1. tweede persoon meervoud toekomende tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe (lokale variant)

Werkwoord

ihr ruft

1. tweede persoon meervoud toekomende tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rufe (lokale variant)