iam

Espéranto

Étymologie

Formé de i- (préfixe corrélatif indéfini) et de -am (suffixe corrélatif marquant le temps).

Adverbe

iam \ˈi.am\ mot-racine UV

  1. Jadis, un jour, à un moment donné.
    • Iam mi kiu sur fluto kampara malpezajn kantadis
      versojn, kaj poste, lasinte arbarojn, en verkoj poetaj
      donis konsilojn por ke rikoltisto de sia laboro
      grandan ricevu kompenson ; hodiaŭ de Marso terurajn.
       (Vergilio, Eneado, kanto unua)
      Dans la fleur de mes ans, à l’ombrage des Hêtres,
      Je faisais résonner mes Airs doux et champêtres ;
      Depuis abandonnant les Monts et les Forêts,
      J’enseignai l’art fécond de la blonde Cérès :
      Au Laboureur avare œuvre utile et plaisante ;
      Mais j’entonne aujourd’hui la Trompette éclatante.
    • Vi iam vidos, kio el tio fariĝos.
      Tu verras un jour ce que ça va devenir.
    • Neniu iam gustumis tian supon.
      Personne n'a jamais goûté une telle soupe.
    • Estis iam homo, kiu verkis iom da novaj versoj por la abocolibro.
      Il était une fois un homme qui écrivait quelques nouveaux vers pour un abécédaire.

Dérivés

Vocabulaire apparenté par le sens

Corrélatifs en espéranto, ou tabelvortoj {cat}
Intention indéfini question désignation totalité négation
Préfixe i- ki- ti- ĉi- neni-
Suff. Sens un quelconque,
un certain —
quel — ?!
lequel —
ce — là tout —
chaque —
aucun —
-o chose, situation io(n) kio(n) (ĉi) tio(n) ĉio(n) nenio(n)
-u personne (si seul) iu(j/n) kiu(j/n) (ĉi) tiu(j/n) ĉiu(j/n) neniu(j/n)
sélection (si + substantif)
-a qualité ia(j/n) kia(j/n) (ĉi) tia(j/n) ĉia(j/n) nenia(j/n)
-e lieu ie(n) kie(n) (ĉi) tie(n) ĉie(n) nenie(n)
-es possession ies kies (ĉi) ties ĉies nenies
-el manière iel kiel (ĉi) tiel ĉiel neniel
-al cause ial kial (ĉi) tial ĉial nenial
-am temps iam kiam (ĉi) tiam ĉiam neniam
-om quantité iom kiom (ĉi) tiom ĉiom neniom

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « iam [ˈi.am] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « iam [ˈi.am] »
  • France (Toulouse) : écouter « iam [ˈi.am] »

Paronymes

Anagrammes

Voir aussi

  • Korelativo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Bibliographie

Latin

Adverbe

iam \Prononciation ?\

  1. Variante de jam.

Notes

Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.