ironie

Uitspraak

• Geluid:  ironie    (hulp, bestand)
• IPA: / ˌiroˈni / (3 lettergrepen); /ɪroˈniː/

Woordafbreking

• iro·nie

Woordherkomst en -opbouw

• via Frans ironie en Latijn ironia van Oudgrieks εἰρωνειᾶ (eirooneia) "geveinsde onwetendheid", in de betekenis van ‘lichte spot’ aangetroffen vanaf 1650 ^{[1] [2] [3]}

Zelfstandig naamwoord

de ironie v

1. vorm van spot waarbij je het tegendeel zegt van wat je bedoelt

   ▸ De verbitterde ironie van zijn zoon was niet te missen.^[4]

2. (letterkunde) spottende uitlating waarbij je het tegendeel zegt van wat je bedoelt

   ▸ Misschien is het waar dat je over alles wel ironisch kunt doen, maar het is ook onzin. Er zijn geen twee ironieën aan elkaar gelijk, ik bedoel, elke ironie heeft zijn eigen tint.^[5]

3. (figuurlijk) situatie die als je erover nadenkt het tegendeel laat zien van wat betoogd werd

   ▸ Na een heftige periode van drugs & drank kwam hij tot gezonde inkeer, totdat een kwaadaardig gezwel hem alsnog velde in '94. Wat een ironie dat de stand-up comedian in deze Relentless nog flink de draak steekt met gezonde joggers die op tofoe leven, terwijl hij zelf dikke sigarettenrookpluimen uit staat te blazen.^[6]

Gangbaarheid

• Het woord ironie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ironie" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Zelfstandig naamwoord

ironie v

1. ironie

Bijwoord

ironie

1. ironisch

Uitspraak

• IPA: /ɪrɔnɪjɛ/

Woordafbreking

• iro·nie

Zelfstandig naamwoord

ironie v

1. ironie