iumentum
Latijn
Uitspraak
- IPA: /juːˈmɛntʊ(m)/
Woordafbreking
- iu·men·tum
Woordherkomst en -opbouw
- Samentrekking van *iugimentum, dat afgeleid is van iungere met het achtervoegsel -mentum.
Zelfstandig naamwoord
iūmĕntum o
Verbuiging
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | iūmĕntum | iūmĕnta |
genitief | iūmĕntī | iūmĕntōrum |
datief | iūmĕntō | iūmĕntīs |
accusatief | iūmĕntum | iūmĕnta |
vocatief | iūmĕntum | iūmĕnta |
ablatief | iūmĕntō | iūmĕntīs |
Afgeleide begrippen
- iumentarius
Overerving en ontlening
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.