jeho

Bezittelijk voornaamwoord

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud
2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; genitief enkelvoud van wón
2. hem; bezield accusatief enkelvoud van wón

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; genitief enkelvoud van wono

Uitspraak

• IPA: /jɛɦɔ/

Woordafbreking

• je·ho

Bezittelijk voornaamwoord

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud
2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van on
2. hem; lange vorm accusatief enkelvoud van on

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van ono

Uitspraak

• IPA: /jɛɦɔ/
• Geluid:  jeho    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• je·ho

Bezittelijk voornaamwoord

jeho

1. zijn; eigendom van mannelijk 3e persoon enkelvoud

   «To je jeho dům.»

   Dat is zijn huis.

2. zijn; eigendom van onzijdig 3e persoon enkelvoud

   «V dálce je velké město a na jeho okraji stojí malá chajda.»

   In de verte ligt een grote stad en aan haar rand staat een kleine schuur.

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van on
2. hem; lange vorm accusatief enkelvoud van on

   «„Proč policie obvinila zrovna jeho a ne třeba manželku, která by mohla být stejně podezřelá?“»

   „Waarom heeft de politie nou juist hem beschuldigd en niet zijn vrouw, die net zo verdracht kan zijn?“

Persoonlijk voornaamwoord

jeho

1. (van) hem, zijn; lange vorm genitief enkelvoud van ono

Verwijzingen

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch / Duits)