koppel

Uitspraak

• Geluid:  koppel    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kop·pel

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘stel, paartje’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1599 ^[1]
• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gordel, band’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1252 ^[1]

Zelfstandig naamwoord

het koppel o

1. tweetal
2. aantal bij elkaar behorende dieren of zaken
3. (natuurkunde) stelsel van twee in absolute zin gelijke en evenwijdige krachten, waarvan de werklijnen niet samenvallen en die in tegengestelde richting werken
4. twee mensen die met elkaar een relatie hebben of met elkaar getrouwd zijn

Zelfstandig naamwoord

de koppel v / m

1. draagriem, vooral om een sabel, bajonet enz. aan te dragen

Werkwoord

koppel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppelen
   

   • Ik koppel. 

2. gebiedende wijs van koppelen
   

   • Koppel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppelen
   

   • Koppel je? 

Gangbaarheid

• Het woord koppel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "koppel" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen