liggen/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van liggen
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		liggen			te liggen
onvoltooid	toekomend		zullen liggen			te zullen liggen
voltooid	tegenwoordig		hebben, zijn gelegen			te hebben, zijn gelegen
voltooid	toekomend		gelegen zullen hebben, zijn			gelegen te zullen hebben, zijn
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	liggend		gelegen			ev. lig	mv. verouderd ligt	ligge
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	lig	ligt	ligt	ligt	ligt	liggen	liggen	liggen
verleden (o.v.t.)	lag	lag	lag	laagt^[1]	lag	lagen	lagen	lagen
toekomend (o.t.t.t.)	zal liggen	zult/zal liggen	zult/zal liggen	zult liggen	zal liggen	zullen liggen	zullen liggen	zullen liggen
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou liggen	zou liggen	zou(dt) liggen	zoudt liggen	zou liggen	zouden liggen	zouden liggen	zouden liggen
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij

↑ De vervoeging van sterke werkwoorden bestaat uit de verledentijdsstam (verleden tijd enkelvoud) met uitgang -t. De klinker a wordt daarbij verdubbeld tot aa, indien de vorm niet eindigt op -d of -t.

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.