u

Letter

u

1. eenentwintigste letter van het Latijnse alfabet.

Symbool

u

1. (scheikunde), (eenheid) geünificeerde eenheid van atoommassa

   • Men heeft 1/12 van de massa van één koolstof-12 atoom gelijk gesteld aan 1 u. 

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Uitspraak

• Geluid:  u    (hulp, bestand)
• IPA: / y / (1 lettergreep); /yː/

Woordafbreking

• u

Woordherkomst en -opbouw

• vn: De beleefdheidsvorm u --die ook als U kan worden geschreven-- is ontstaan uit de afkorting "U.E." (later "uwé") voor de uitdrukking "Uwe Edelheid"; in de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1550. ^{[1] [2] [3]}
  Het bezittelijk voornaamwoord "uw" bij "gij" is dus ouder.
• zn: van Middelnederlands u ^[4]

Persoonlijk voornaamwoord

u

1. tweede persoon enkelvoud en meervoud formeel

   • Kunt u mij zeggen waar het politiebureau is? Ja, ik zal het u uitleggen. 

2. tweede persoon voorwerpsvorm van gij

   • Kunt ge mij zeggen waar het politiebureau is? Ja, ik zal het u uitleggen. 

Wederkerend voornaamwoord

u

1. reflexief bij u

   • Verwen u! 
   • U hebt u vergist. 

2. reflexief bij ge en gij

   • Ge kunt u daar wassen. 

Zelfstandig naamwoord

de u v / m

1. (taalkunde) de eenentwintigste letter van het alfabet
   Zie ook het artikel over de letter u op Wikipedia .

Gangbaarheid

• Het woord u staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "u" herkend door:

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• geluid

Uitspraak

• IPA: /y/

Persoonlijk voornaamwoord

u

1. u

Zelfstandig naamwoord

u

• (taalkunde) u (de eenentwintigste letter van het Anglo-Normandische alfabet)

Hoofdtelwoord

u m

1. één

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• u

Voegwoord

u

1. of